Oh wat een dagen volgen er.Iedereeen wil alles weten, de telefoon staat roodgloeiend, allemaal lieve mensen hebben HET gehoord en willen helpen en steunen.Ouders en zu ook totaal van streek, steeds tranen als ze me zien maar ook very supportive. Fantastisch voor mijn man, onze kids, familie en mij.
Echt, maar waar is die storm voor nodig? Denk ik nog, what the F#*!CK! Het is niet anders dan een half jaar geleden met me en we gaan gewoon een kl#*!te jaar door om vervolgens al dan niet met borst weer bij te tekenenvoor de volgende 41 jaar! Na een weekend waarin ik driedubbel geniet van alles om me heen, ja ik ben te van streek om te gaan werken, laat ik braaf een MRI doen en een marker plaatsen. Woensdag naar de oncoloog, die ons vertelt dat op de MRI zichtbaar is dat het gaat om een tumor van 8 centimeter. En ons aanbiedt, omdat wij er om gevraagd hebben en het hier dan weliswaar geen protocol is, maar hij dit toch ook raadzaam vindt, verder te onderzoeken, zodat de juiste behandeling kan worden ingezet.Toch een lever echo, bot scan en long foto gaan gemaakt worden.
Nou, okay, doe 'we'. Woensdag 7 september terug voor de uitslagen naar de oncoloog.My God, één week! De spanning stijgt. Hoe komen we daar door heen? En dan is daar zomaar het idee, niet een weekend in de gordijnen te gaan hangen maar een weekend weg te gaan. Het belooft een zonnig september weekend te worden, we zijn 17 jaar getrouwd en krijgen fantastisch gewoon van lieve vrienden een weekend Disney Parijs aangeboden. We besluiten er een vierdaagse trip van te meken, zodat we echt pas woensdag de onomkeerbare feiten onder ogen moeten zien en moeten starten aan de rollercoaster waar we niet in wilden komen.
Spanning geparkeerd engaan voor FUN, Love and HEALING @ Disney.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten