Nu dan toch twee aktieve(re) dagen achter de rug.
Het is alweer vrijdag en dag 11 van chemo 4.
Ja echt een aantal dagen van algehele malaise ...gewoon zelfs dagen dat ik amper beneden ben geweest ,omdat ik te vermoeid was. Of , toch graag deel wilde uitmaken van mijn gezin
en met alle kracht (!), toen iedereen 's middag thuis was ,mezelf opgefrist en wel naar beneden dirigeerde,om vervolgens de gewone huiselijke taferelen als 'energie-vretend ' te ervaren.
Hoe moet je je dat voorstellen ?
Ja ,is bijna niet te doen ,maar nogmaals ik denk dat het is zoals een
hoogbejaarde oma ,die het heerlijk vindt dat de kinderen en de kleinkinderen er zijn ,
maar vervolgens alle socializing in enthousiaste verhalen en discussies als te vermoeiend ,ja
haast irriterend ervaart. Puur omdat er teveel prikkels zijn.
En jezelf niet voldoende energie hebt om alles goed te volgen en op te slaan ,
en te weinig puf ,letterlijk , om te praten !!
Je voelt je erg betrokken bij bepaalde gesprekken , gebeurtenissen die je emotioneel raken ,maar gaat al bijna hyperventileren bij de gedachte er op te gaan reageren.
Wat je wél graag wilt ,omdat je tot steun wilt zijn of gewoon
je ook wilt mengen in een gezellig gesprek .
Waarom omring je je anders met mensen die je lief zijn?!
Niet om elkaar een beetje glazig te gaan zitten aanstaren !
De ,kleine, wereld om me heen is te groot voor me !Ik voel me verdwaald in een paradijs waar ik
wél wil zijn maar ik kan hem gewoon een paar dagen niet aan !
Dus heb de afgelopen dagen voor het eerst mezelf moeten beschermen door me echt terug te trekken!
Afschuwelijk,frustrerend,eenzaam!Confronterend ,dat doen kanker en Mr Chemo...!
Nogmaals terug naar die vraag:"besef ik wel wat me overkomt?"
Het lijkt of ik van een afstand naar mezelf kijk en inderdaad deze vreselijke ziekte haast moet omarmen .
Lief hebben gaat me wat ver ,maar iets is mijn lijf binnen gekomen schreeuwend om aandacht !
Nou die heeft het !
Waarom is dit mijn lijf binnen getreden ?Ja ,waarom gebeuren dingen je ?
En overkómt het je ,of is het je' lot',roep je 't over jezelf af?STOP!!
Dát zijn juist de vragen waar ik me helemaal niet mee bezig houd!Omdat het geen zin heeft !
Nee,misschien neem ik kanker niet serieus genoeg(?) , als mijn oncoloog dat maar doet!
Bagatelliseer ik het, door het weg te lachen, het af te doen met 'een beetje'!
En' zie je wel ' het is na drie kuren al opgerot!(bijna helemaal dan)
Nee, ik laat gewoon die ziekte niet zo verschrikkelijk toe!
Vanaf het moment dat de chirurg me mede deelde :"Mevrouw ik heb slecht nieuws ,u hebt kanker maar we gaan u genezen!"Besefte ik dat ik moest gaan vechten!En de strijd positief moest aangaan!
Want je bent pas slachtoffer als je dat zelf toelaat !En dus doe ik dat niet !
Hoe kun je iets zo negatief(kanker) ,positief benaderen?
Omdat je niet alles in het leven zo serieus moet nemen!
Niet zo'n klote ziekte die denkt jou ff omver te werpen!En ook zeker niet jezelf!!!
En ik ben dan nog serieus genoeg :
Zoals we 25 augustus de kinderen vertelde dat ik eerst ziek zou worden ,om een ziekte die we niet kunnen zien ,weg te krijgen uit mijn lijf.Een, op het oog ,gezond lijf kapot maken ,6 keer opnieuw.
Maar we zijn over de helft!En ik ben op de goede weg !
De zwaarte valt me serieus tegen ,ik dacht dat wel even te doen..beetje kanker.
En ach na drie kuren is het al zover weg ,nou dan mag het toch niet zo moeilijk meer zijn ?
Wrong!The worst is yet to come!
Het is steeds zwaarder , maar noodzakelijk om echt the enemy zo goed mogelijk uit te roeien ,SERIEUS!
De zwaarste dagen achter de rug , weer wat aan het opkrabbelen,heel sterk overigens!
Wel met de ,inmiddels,voorspelbare ongemakken ,de buikpopulatie die zich aan het hergroeperen is
en 'voorverwarmde' wangen ,toch leuk in deze koude periode ,maar we gaan met steeds minder paracetamollen weer de goede kant op. Was afgelopen maandag gestopt met de antibiotica omdat de wondjes genezen leken.(Dan kon ik stoppen volgens oncoloog.)Maar duidelijk aan die wondjes te zien dus wat er nog in mijn lijf speelt want per vandaag spelen ze weer op ,die onderhoudsdosis is dus geen overbodige luxe!
Het is jammer dat ,vind ik , een vreselijk irritante reclame de term ook gebruikt,maar ik gooi hem er toch in :"Gewoon Dóén !" Is wat ik per gisteren weer doe!Gewoon proberen.
Gisterochtend , pasta schotel gemaakt!Kapot was ik daarna ,haha, maar stond wel in de oven!Daarna nog even uitgelaten door Maddy,Doggie moest toch uit!
Samen een héle walk down the block!
Vandaag extra rustige ochtend in blij vooruitzicht vanmiddag!
Onverwacht koffie bezoek,hierna rust !
Want Madelief met haar prachtige lange haren heeft zich voorgenomen dat
ze een kittige stoere 'bob' lijn wil! "Hippe stoere tiener-look " zei ik!
Aah dacht ik...geen papillotten,of vlechtjes zetten om krullen/wafeltjes haar te creëren(wat ze zelf het afgelopen jaar TÓP vond)Maar ik zei het niet!
En heb vanmiddag dus afspraak bij de kapper!(Wat zal ik eens met mijn haar doen?)
Een zeer succesvolle keuze van onze dochter ,wat is ze trots op haar new look!
En een mooi begin van het weekend ,ondanks dat ik heel moe ben van zomaar deze dag met
surprise bezoek én naar school én kapper ,(best veel in mijn conditie) kan ik weer genieten,
van een huis vol gezelligheid mét kids én hun vrienden !Krachtig herstel , ik dwing me in positiviteit!
Yes het gééft me weer ENERGIE.......,sit back & relax,en zuig me vol!!
 |
| Rainer Maria Rilke |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten