Geestdrift / Chemo 5 weekend 1.

Herhaling,alles gezegd ,gevoeld ,gedaan ,sleep me van uur naar uur ,bed in of uit ?
Toch uit, moet éruit ,blijf op de wereld,geen slachtoffer van,maar deelnemen aan ondanks alles ,dé wereld ,hét leven!Proberen te genieten van zaalhockey match,onverwacht bezoek,doet me even goed .
Weer gebroken ,rest van de wereld gaat door,paar uurtjes beléven en weer verdriet ,frustratie,woede,eenzaamheid!Gelukkig met gezin om me heen en ook niet,afleiding,maar gedoe weer teveel!Geen zinnige gedachte over hoe en wat ,over leven...óverleven dus!
Ik  moet maar één ding, ik móét...maar niks maakt nog uit ,geen interesse in wat dan ook ...en hoe kan dat met zoveel geluk om me heen ,je zó voelen !


 "If you don't experience the lows,how can you enjoy the highs!! "

wat kan je je toch bescheten voelen!

Gedachten vliegen, over dingen te doen, te regelen,voorbereiden,maar vallen uit elkaar als een puzzel,puzzelstukjes weer zoeken,kan niet puzzelen...have I lost it ?
Wil voelen ervaren,maar ook weer niet .Alleen zijn en huilen en dat dit afgelopen is en weten hoe het verder gaat ,zélf oplossen,weten wat te doen ,en wat hierna,waarna(?),wanneer het óver is ?!
Wanneer is hét over?

Optimisme spreiden,van september tot december ,vier maanden ,is het óp?Optimistisch te  zijn?
Er is geen sprake ven een einde maar van gezondheid ,opnieuw.
Nieuwe kracht vanuit de medische wetenschap uiteraard maar zeker vanuit  het positief denken,
negatieviteit trekt je naar beneden en óf ik dat ervaar !
Vier maanden ,gevlogen en ook als in slow motion aan me voor bij getrokken.
Speel de hoofdrol,in mijn eigen geregiseerde film, een slapstick!
(Een slapstick=een soort komedie waarin lichamelijke akties de hoofdrol spelen !)
Kan je geestelijke behoorlijk stuk maken zeg , zo'n slaps(t)ick!!

Tijd gaat door, staat niet stil, tijd te kort,tijd genoeg ,is het te laat ,of te vroeg?
Ik was óp tijd ,toch?Was het er al lang ,of kort, die kanker die mij imponeert en angst wekte?
Die kanker sloop mijn leven binnen, and took over controle ....ik moest strijden ,doden ,overwinnen!
Is dat wat ik doe ,nú?Take over controle again?!
Waarom is het nu zo moeilijk vast houden aan optimisme met de eindstreep in zicht ?
Mag nu toch niet meer zeuren ,besef vier maanden uit je leven 'kwijt'? Nee ,verrijkt !
Toch voel me verongelijkt ,leeg ,enorme leeggestreden.Volhouden, the bridges to cross are less,but
tougher ,but I will cross them!Paden te kiezen ,de juiste gekozen ,alles is voorspoediger verlopen dan ik in het begin van deze slapstick had kunnen bedenken ...
Vergiftigd worden om dus kwaad met kwaad te bestrijden ,geen controle over je lijf , je leven , alles loslaten ..geen idee wat kanker was of wat te doen,wat een impact zoiets heeft op alles en iedereen!
Deze film heeft  een happy end ..alle disney ingrediënts are there!

Vreugde ,tegenslag ,opkrabbelen, nog eens wat extra oneerlijkheid ,beetje roeren ,om uiteindelijk
'en ze leefden nog lang en gelukkig ' te mogen aftitelen !

Het lijkt nu steeds two steps up and one step back,maar uiteindelijk dichter bij die genezing !
En ik weet dat ik moet vol houden en dat is ook de enige weg !
We kijken met vrienden naar een foto van onze trip naar Disney.

Waarbij ik zeg : "Hey ja ,daar heb ik nog haar!"     


Waarop mijn vriendin zegt: "Ja én een tumor! Die is er nú niet meer!"
Food for thought!



                                                    

                                                   The road not taken

TWO roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

                                                   -Robert Frost-