Maar ach nu waren we al heel gelukkig hem in een bed in de woonkamer te treffen, aan de morfinepomp om de pijn te verzachten die in zijn buik speelde en samen
nog echt wat te kunnen delen!
Zijn bizarre nare ervaringen van de dag dat hij 's ochtends ook nog dacht met ons een verwendag te beleven, tot aan alles wat WIJ beleefd hadden op deze dag, want wij hadden dat zo verdiend volgens hem!Woorden schieten tekort om te beschrijven hoe het is met een vriend te praten, die je pas 12 weken kent, maar hij zit door de belachelijke situatie die je deelt in je hart en waarvan je voelt, het einde nadert snel!Praten over wat voor pijn kreeg je en oké, je bent bezig met de euthanasie verklaring.(OMG waar gaat dit over, maar goed dat het wel mogelijk is!)
Geen circus, poppenkast, toeters en bellen om te 'rekken', als er niets meer aan te doen is!
Het leven geen kwaliteit meer heeft!
Véél te snel.22 oktober vertelde hij ons waardoor het kwam dat hij zo vermoeid was.De operatie en de chemoos waren niet voldoende om zijn kanker te vernietigen!En dát terwijl hij ons allen er in de eerste weken van herstel en balans uitliep, uitzwom bij alle sporten!
Er was geen genezing meer mogelijk. Hooguit met een expirimentele chemo een verlenging,van....
ja van wat, dagen,weken?Met alle onbeschrijflijke bijwerkingen die de 'kwaliteit van het leven' waarschijnlijk gewoonweg ondraaglijk maken???!Ook daar geen duidelijk antwoord op!
En wat dan?Wij plannen nog een dag, een week na het vorige bezoek, om bij elkaar te zijn, bij hem.
Maar vandaag de dag voor ons geplande bezoek zou ik contacten of het goed uitkomt, nee in een week tijd is de morfine verhoogd en een bezoek van zijn Harem is écht niet meer mogelijk.
Dát is zijn grap, 62 jaar gewacht op een harem en nu heeft hij er door deze noodlottige omstandigheden een!Ja wat wil je als je met 10 vrouwen in een revalidatie groep voor kanker patiënten terecht komt!Allemaal hebben we hem in ons hart gesloten.Dát onze groep zo snel afscheid zou moeten nemen dat had niemand verwacht!Allemaal waren we uitbehandeld, enkelen op een hormoontherapie behandeling na.Genezen verklaard wordt je niet! 'We'gaan er van uit dat 'we' de kanker onder controle hebben!
The bucketlist, die ik in een vorig blog aanhaalde, nee ook die wordt niet gehaald.Één week nadat het nieuws over de palliatieve fase van deze kanker bij onze vriend duidelijk werd, hebben we als afsluiting van de Herstel en Balans groep, ja ik vind het nu ironisch klinken hoezo hersteld en in balans, samen geluncht.Óók zijn echtgenote was daarbij, wat wij allen als heel prettig hebben ervaren!Maar nu, nu onze groep niet meer wekelijks bij elkaar komt, hangt deze donkere wolk boven
ons allen .Iedereen is vorige week nog op bezoek geweest en dat we ons eerste geplande uitje niet écht met zijn elven zouden zijn was iedereen wel duidelijk.Maar dat we nu afscheid moeten nemen, van zo'n kanjer, die zó een voorbeeld voor ons is, gestreden heeft als wij, maar toch verloren.....is ongelooflijk!Pijnlijk en verdrietig!
Welkom in de wereld die kanker heet.Moeilijk is het om erover te praten.In mijn omgeving zijn velen geneigd direct over een ander kanker verhaal te beginnen dat bij hen bekend is!Dát is niet echt een handige stap!Hoe zal ik dat zeggen, onze eigen kanker is écht verschrikkelijk genoeg.Voorbeelden van zowel positieve als negatieve gebeurtenissen omtrent kanker...NEE...dat is niet wat bijdraagt aan onze verwerking!Natuurlijk ken ik vele scenario's die slechter aflopen dan de mijne, moet dat betekenen dat wat er met mij is gebeurd, peanuts is ofzo? Méér en méér dringt dát tot me door!
Dát het geen peanuts was, bedoel ik dan.Veel te verwerken , maar dat is niet gek!!
Ik zeur over mijn figuur en onze dochter corrigeert me letterlijk met:
"Mama, ik had ook bloemen bij een grafsteen kunnen leggen, lekker belangrijk, jij bent prachtig zó, maak je niet druk daarom!" Wauw, boem, realiteit!Thanks love!
En nu doordat een van onze vrienden van zó dichtbij, toch ondanks alles de strijd tegen kanker gaat verliezen, merk ik de angst in mij en in mijn gezin.
Dát had ook mama/ik kunnen zijn!Maar, zí'j is het NIET!
Dus hoe clichée, carpe diem, live and let live, seis the day,
do what makes you happy, with the people you love!
We praten er verder ook zó niet over.Wij hopen en gaan uit van een nog lang leven samen!
Wat een triviale probleempjes zijn onze "problemen" opeens weer.
We got life people, love, laughter and life!
Je gezondheid, liefde en aandacht dát is de zuurstof van het leven!
Liefde en aandacht, wat je geeft komt bij je terug, is onze mening en gezondheid, ach ja als je van alles met mate geniet, is en blijft het een kwestie van puur geluk!!! Dat is ons wel duidelijk geworden, zeker weer met onze vriend als voorbeeld!Nooit gerookt, gedronken,,gezond gegeten,
altijd gesport en zie hier!De kanker heeft hem in zijn greep en zijn gezonde lijf, kan er niets meer tegen doen!Hoe oneerlijk zit het leven vaak in elkaar.
Wat te denken van kinderen, als we het er toch over hebben, hoeveel kinderen zijn er niet met kanker!
Nooit gerookt, gedronken, energiek and full of life en positiviteit
als baby, peuter, kleuter, tiener, of hoef ik dat niet te vermelden?!
Altijd riep ik: "ach laat mij het maar hebben, beter dan dat een van de kinderen dít overkomt".
Ben ik bijna klaar met bestraling hoor ik dat het zesjarige zoontje van een wel goed bevriende
collega van mijn man een hersentumor heeft!Dan stort je wereld toch in??
Wonder boven wonder, wat een belachelijke uitspraak, gewoon dankzij de chemische troep, twee operaties en talrijke bestralingen en zijn eigen WÍLSKRACHT,(en geluk) kan deze kanjer nú,na 9 maanden weer proberen met zijn papa, mama en zusje een 'normaal' leven te gaan leiden!Respect!
'Oók zij moeten beamen dat er hele andere prioriteiten in het leven zijn,
na deze angstige overlevings rollercoaster !!
Ik wil niet belerend overkomen, ik stond tot een jaar geleden, me ook druk te maken in de file,
in de verkeerde rij van de kassa, over kissebissigheden(wat een leuk woord) op mijn werk, over mensen die van alles van me vonden, dát heb ik ook niet nú zomaar achter me gelaten!
Maar zonder tot, totale ZEN aanhangster te bekeren, die klote kanker heeft ons veel willen leren!
Ik wil alleen zeggen, ben je eens wat vaker bewust van wie je bent, dat je rijk bent met een goede gezondheid, want daar staat of valt alles mee!Met liefhebbende mensen om je heen, zie de bladeren vallen deze herfst en besef dat dat ten goede komt aan nieuw leven, groei, verrijking!
Als iemand alleen al het woord herfst half uitsprak, hoe doe je dat(?), werd ik jaren geleden al bijna depressief!Nú, geniet ik van de bladeren die letterlijk op en om me heen vallen, in al die prachtige kleuren,iedere dag dat ik met onze Doggie het bos in sjouw!
De kleuren waar ik van houd, rood, roze van de liefde, geel van de zon, ja en af en toe straalt de zon om de kleuren nog beter te tonen!!People can change at every age!!
Neem het leven niet voor lief, want het is ook niet altijd LIEF!
Maar als je wilt, kan je er zelf wél wat van te maken!
En NÉÉ, ook ik loop niet de hele dag te stralen, lachen en onbezorgd te wezen, dat zou niet menselijk zijn, alles wat ik wil zeggen is, plaats je leven af en toe eens in een positief perspectief!!
Niet in vergelijking met een ander, maar gewoon naar jezelf!!
"Don't it allways seem to go, that you don't know what you've got 'till it's gone..."
What a waste!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten