Vijf maanden na de ontdekking: "Mevrouw u hebt borstkanker."
Ooh wat ben ik toch ook eigenwijs.
Ja ik weet het . Zo graag wil ik klaar zijn met dat kanker patiënt zijn!
Te snel. Eindelijk een beetje gewend aan de afhankelijkheid en rust waar aan je moet toegeven als je chemo kuren krijgt en dan is het, gelukkig al voorbij.
Dan ga je heel voorzichtig even weer opbouwen. Maar die keuze van zo snel mogelijk opereren omdat ik anders al weer zoveel onafhankelijkheid en conditie terug verworven heb, dat die terugslag (ach nu gebruik ik dat rot woord toch) erg groot wordt, was de juiste!!!
Zeker weten ik ben inderdaad geen ezel. Was ik een ezeltje dan had ik niet nu weer dezelfde fout gemaakt.Te enthousiast, te roekeloos, gewoon weer de ernst van de situatie onderschatten!Een Ezel stoot zich in het algemeen NIET twee keer aan dezelfde steen!Het gezegde komt vermoedelijk voort uit de merkwaardige eigenschap dat als een ezel zijn voorpoot tegen een steen stoot hij met zijn achterpoot niet tegen dezelfde steen zal aanlopen!
Toch niet zo stom als men altijd beweert over ezels.
Voorheen verbleef je minimaal een dag of 2 ter controle in het ziekenhuis na deze operatie maar, zoals zoveel, heeft de verzekering ook hier een bezuiniging doorgevoerd. Van de ene kant ben ik daar natuurlijk wel blij mee, lekker in mijn eigen omgeving,rust,reinheid en regelmaat, van de andere kant geeft het mij meer ruimte ,wat niet altijd even goed is! Na de operatie in het weekend toch wat bezoek, verfrissende wandeling gemaakt.
Maandag en dinsdag een beetje in beweging blijven, op en neer naar school gewandeld, ook nog even een boodschap gedaan, ik kwam toch langs onze favo buurtsuper ! Zelfs kort maar erg gezellig early lunch genoten met vriendin. Jas aan, auto in, auto uit, restaurant in, jas uit, lekker zitten babbelen, gezonde verstandige lunch, jas aan, auto in, auto uit. Super! Echter met pijn ,dat wel. Maar in mijn ogen moest dit toch allemaal wel kunnen, ik heb tenslotte niets aan mijn benen!
Toch word ik teruggefloten. Ondanks de pijn medicatie, heb ik veel pijn en slaap al nachten zeer slecht! Vermoeidheid draagt niet bij tot genezing.
Een kennisnis werkzaam bij de thuiszorg als verpleegkundige en gespecialiseerd in verzorging van vrouwen die een borst operatie hebben ondergaan en zij heeft aangeboden mij te verzorgen. Ik twijfelde eerst, toch wel vreemd als je al jaren met elkaar feestjes viert en nu door haar je wond laat verzorgen, in zo'n kwetsbare situatie. Maar ook wel vertrouwd!
Ik ben heel blij dat zij iedere dag komt ! De wond schoonhouden gaat me prima af.
Ook al stond ik de eerste keer weer met schrik en beven onder de douche, ik ben gewoon geen held als het op wonden aankomt! Dus ze komt voornamelijk voor wond controle!
Onder de douche zowaar shampoo gebruikt, 'Verrassend Volume ', zou dat helpen???
Ben inmiddels door Nina omgedoopt van 'Donsje', zoals Anne me noemde, tot 'Pluisje'!
Ja ja zowaar al zichtbaar een 'waasje' haar op mijn hoofd!!
("mama, schattig net een babyhoofdje!")
Back to the serious stuff:
Mijn zorgvuldige verpleegster constateert dat de wonden er mooi uit zien en goed genezen . Over de pijn belt ze toch even naar chirurgie. Wat zij vermoed, wordt bevestigd, mevrouw moet wat meer rust nemen!
Ik heb uiteraard de keurige incisies gezien van ieder bijna 8 centimeter . Maar vergeet dan weer even
dat daaronder allerlei gepor en gewroet heeft plaats gevonden wat nog terug zijn plekje zoekt en moet genezen. Ik ben echt af en toe misselijk van de pijn en ben blij dat ik na mijn douche avontuur vandaag weer kan gaan rusten! Oh dat woord kan ik niet meer horen !!
Maar voor een goed herstel is het NOODZAKELIJK!
Ik verveel me enorm en merk dat ik ook psychisch enorm moe ben!
Die stiekem al gegroeid is in maanden, zich gedeeld en gedeeld heeft
en zich verspreid heeft om mij kapot te maken!
Goed, we gaan er ook vanuit dat ik 2 kwart van mijn totale bestrijding erop heb zitten !
1: Chemo
2: Operatie
3:Bestraling (3/4 van de totale behandeling)
4:Hormoon behandeling(4/4=behandeling compleet!)
De tumor hoefde niet meer verwijderd te worden zoals wel bekend, maar het verwijderde weefsel
van waar de tumor zat en mijn poortwachtklier, worden 'as we speak' onderzocht! Dit onderzoek duurt gemiddeld vijf tot zeven dagen, onder de microscoop kan de patholoog de cellen door middel van kleuringen herkennen. Ik weet niet waarom en het zal ook wel nergens op slaan, maar voor het eerst sinds 25 augustus 2011 voel ik me kwetsbaar! Eigenlijk is alles in deze kanker bestrijding, zoals ik al eerder aangaf heel positief verlopen.
Hoewel mijn lichaam na vier kuren wat hysterisch reageerde op de vijfde, het reageerde!
En vocht keihard mee! Het is net of ik het idee heb 'het gaat te goed'(?).....er moet nog iets komen!
Ja ik weet het, het klinkt bizar, maar ik ben dit blog begonnen om mensen te informeren hoe het met me gaat en dingen van me af te schrijven, dus zo voel ik het nu! En het zal vast niet zo zijn ! Ik blijf opgewekt en in mijn "positieve bijbeltje" lezen (The Secret)...afdwingen die goede uitslag...maar Dr Rutgers heeft me wel met twee voeten op de aarde gezet. Hij bewonderde mijn positiviteit maar drukte me op het hart:
" Je moet er niet van uit gaan dat er kwaadaardige cellen gevonden worden en er misschien nog vervolg operaties komen, voor we kunnen gaan bestralen. Maar je moet er wel rekening mee houden!"
Niet om me bang te maken, maar even de realiteit onder ogen te laten zien.
Dus voor het eerst in 5 maanden sta ik daar af en toe eens bij stil, denk ik er over na, dat mijn abonnement op strip 2 best een 2a en 2b kan zijn, voor we verder gaan met zone 3. Het is geen gegeven overigens dat, als er cellen gevonden worden er een operatie volgt, dat ligt helemaal aan de hoeveelheid en wáár ze gevonden worden. De patholoog, oncoloog en chirurg bepalen of ze vernietigd
kunnen worden met bestraling, of niet.
Ben er ook niet dag en nacht mee bezig of dat dát de reden is van de insomnia, maar het dringt tot me door dat ik steeds aan de goede kant van de 'procenten' zat. Ik bedoel, het is een erg goede
response dat er al na 3 chemokuren van een tumor weinig over is! En laten we eerlijk wezen, als er in 40 tot 50 procent van vergelijkbare situaties als de mijne, nog kwaadaardige cellen gevonden worden dan is er 50 to 60 procent kans dat dat niet zo is ! Zou ik daar wéér bij horen,bij de lucky ones?
Ik ga er vanuit! Ondanks dat ik me zo bedrogen voel, mijn vertrouwen in mijn lijf echt een enorme dreun heeft gekregen. Ik moet! Het heeft ook zo goed gereageerd de afgelopen maanden!
Focus op het goede, put daar energie uit. Het valt niet altijd mee.
Maar ook nu terwijl ik letterlijk de pijn voel het is de pijn van genezing!!
Ik richt me op mijn gezondheid ,niet op deze ziekte!!
 |
| Komt mijn lichaam weer in balans is geen vraag is een feit! |
Beste voorbeeld 1995/1996...zwangerschap,en zéker weten dat het een jongetje zou zijn!
Nou dat zegt me wat over mijn moederlijk instinct!! Anne is zo girly als maar kan!
Toch even voor de jongere lezers onder ons ;-)
* kwartje = wettig betaalmiddel in Nederland tot de invoering van de euro in 2002,
gelijk aan ongeveer 12 eurocent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten