Komt het gelegen dat ik even langskom?

Ja hoor altijd gezellig!Is het eerste antwoord dat  er bij mij als een automatisme bijna altijd , uit rolt!
Ook dat is veranderd ,door die kwaadaardige rotziekte.
Goed misschien dat ik nu mijn grenzen beter móét bepalen. Maar de reden waardoor is......bitter ....
kan niet anders zeggen!
Ik vind het  echt te gezellig, maar kan daarom gewoon ook heel slecht nee zeggen ,want buiten dat iedereen hier altijd welkom is ,heeft me dat in mijn leven ook behoorlijk vaak wat onplezierige stressy momenten opgeleverd. Op het moment zelf of achteraf.Ben dan ook bang dat ik mensen teleurstel, ja dingen waar je toch als volwassen vrouw van 40 plus mee om moet kunnen gaan zou je zeggen.Klopt . Maar ons leven is nú even niet zo 'joie de vivre' zoals ik het graag zou willen.

En meestal wil je wel bezoek,maar kan je het echt even niet!Zó raar!

 We zijn een,mooi liefdevol   gezond gezin.Waar we trots op zijn Guy en ik!Nog steeds aan het op  bouwen (kids leren we wél grenzen bepalen ) én vechtend met zijn allen !! Vijf chemoos verder ,borst geamputeerd en in pain, maar toch valt het  me nog steeds zwaar hoe te reageren.
"Komt het gelegen.....? "Ook al is het een dag vooruit ...ik weet niet hoe ik me voel , zowel fysiek als mentaal en voel me dus snel bezwaard mensen geen antwoord te kunnen geven .  It's me ,I know ! Zég dát dan !Bepaal gewoon je grens !!

Lig in bed dag 3 na de operatie!Maandag begon het circus met twee gesprekken met verpleegkundigen en de anesthesist.Toen wilde ik er niks meer over horen en ben met Madelief en vriendjes   's middags naar de vijver geweest om te schaatsen.Daarna naar een try out les street dance ,gegeten en nogal veel samen gepraat over  de operatie. Hoe spannend die nu eigenlijk is en waarom en wat zijn ieders verwachtingen ,angsten of juist opluchtingen. Maddy wordt het nu echt allemaal heel veel !
Logisch! Bijna een half jaar verder,positief er in blijven staan !Opgeven is geen keuze.

Vechten,die kanker moet mijn lijf uit. Hoe zwaar het ook voor iedereen is ,dat is alles wat we willen ,dat IK weer gezond ben.Maar dan alsnog dat afschuwelijke bericht !

Er is niet voldoende kanker bestreden om te kunnen  praten  over de afsluitende fasen ,bestraling en hormoon behandeling.......maar DE operatie der operaties waar het  bij borstkanker bestrijding ook omgaat, áls nog moeten ondergaan !Zijn er toch G%#*v#@mme via kieren,spelonken,bunkers teveel rotzakken buiten schot gebleven.
Onfatsoenlijke,asociale proletarische parasieten,
die niet vragen 'komt 't gelegen...??'
Maar als je niet uitkijkt je hele borst opvreten en daarna verder gaan om
  de rest van je lijf uit te roeien!
Al schrijvende voel ik me beroerder en beroerder.
Letterlijk misselijkheid kruipt omhoog en ik besluit daar wat tegen in te nemen!
Alsof ik  het nu pas besef.Dat ik,mijn arme lijf het niet heeft gered hen allen te elimineren!

Nou en nu ,is die kanker mijn lijf uit!Mogen we van uit gaan .De in september gemaakte
 botscan ,long-en lever echo  onderzoeken toonde aan dat dat allemaal schoon was. Dan ga je ,omdat je graag je borst wil besparen en wilt kijken of de tumor van 8 centimeter reageert op chemo, een chemo kuur aan.Daarmee óók alle eventueel zwevende cellen in je lijf die kwaadaardig zouden kunnen worden , pak je aan !
Nou dát, dat aansloeg hebben we geweten !
Mountain high was de uitslag van de MRI's!
Maar zo river deep was de uitslag van het weefselonderzoek!!

En dan ga je op een doodnormale dinsdag ,18 dagen na je vorige 'onderzoeks'operatie ,alsnog naar het slagveld om je borst af te geven ...door de kanker!

Toch moet dit  een tremendously good day zijn volgens Maddy:
Op de 2de dag van de 2de maand,van het 2de jaar van het 2de decennium,van het  2de millenium,
gaan wij de kanker definitief verwijderen!!!
Dus dat gaat helemaal goed komen dit is mijn geluksdag!

Met de pleisters letterlijk nog op mijn litteken,brachten mijn lieve man en meiden me naar het ziekenhuis.
DÉ operatie gaat plaatsvinden. Mijn dochters zijn blij met de mooie borsten die zij krijgen ,en ik hoop oprecht ze daarin te mogen blijven begeleiden in het beseffen hoe mooi dat ook écht is !!
Maar hoe doe je dat hé.....als zij zien dat bij hun moeder die borst mama ziek heeft gemaakt !
Dat mama er dood aan kan gaan als die niet verwijderd wordt.Mama met Mr Chemo er alles aan gedaan heeft maar toch  toch te weinig van die rotzakken heeft kunnen elimineren met dat gif dat mama nog zieker maakte ....maar die kwaadaardige cellen..... daarvan bleven er gewoon achter!!
Toch blijven geloven ... niet in de bad stuff,focus on the good stuff!!

En nu dan alsnog DÉ operatie,borstamputatie,kankercellen met behuizing en al met de grond gelijk maken! Ook de lymfe klieren hebben niet alles kunnen weren.....dus weg ermee dan maar!

Dolgelukkig ben ik dinsdag middag als alles achter de rug is !Mijn gezin om me heen !De knuffel
van Madelief heeft me al die tijd in het ziekenhuis gezelschap gehouden!'s Avonds mijn zusje en pap en mama....en dan proberen te slapen . Heel vreemd komt er opeens (letterlijk)een golf van misselijkheid over me heen,ik kan nog net mijn hoofd buiten mijn bed steken en de golf vindt zich heel easy een weg naarbuiten ,beland met een kledder op de vloer naast mijn bed .En dat was dat!?!Heel apart!?!
Het litteken is nog niet zichtbaar(hoe ironisch)maar wel voelbaar.Ook de drains ,prikken hinderlijk in mijn zij maar al met al valt het me mee.

Maar dit zie je dan als je wakker wordt na zo'n operatie!

Ik lag even op een kamer alleen ,nice room with a view,maar werd verplaatst naar double room waar een vriendelijke patiënte lag die hetzelfde was overkomen ,alleen in omgekeerde volgorde.Met 'hetzelfde' bedoel ik borstamputatie en okselklier dissectie,de rest heeft ze nog tegoed. waarop ik besluit mijn mond te houden . Zeker nadat ze mijn babypluizige hoofdje ziet en zegt: "oh dat lijkt me het ergste dat ik al mijn haar verlies"(ik weet nog dat ik dat ook kort dacht....totdat ik die eerste chemo kreeg ,daarvoor opgenomen moest worden en bedacht dat mijn haar probleem wel de laatste van mijn zorgen was.)
Twee drains hangen naast mijn bed ,geslapen heb ik natuurlijk niet ,als al vroeg de zaal arts arriveert.
Éen drain mag verwijderd worden,die van de borst,huh welke borst ,zie alleen heeeeeeel groot apart stuk pleister (beetje second skin-achtig) van 30 cm lang en 9 cm breed.Loopt van onder mijn oksel ,bijna op mijn rug, dwars over waar mijn borst zat tot aan mijn borst been .Het voelt prettig,beschermend zacht aan .
De pleister blijkt een speciale ,deze mag een dag of drie blijven zitten en veroorzaakt geen blaren.
Ik mag naar huis!!Met één drain,leuk als souvenir!!
Nee, zoals mijn vriendinnetje zei: 'daar ben je hardstikke blij mee ,anders zit er teveel arm in je vel '!

En dat klopt,ik ga er rustig en makkelijk mee om.Als ik naar bed ga ,kan ik hem aan mijn nachtkastje hangen (lig je al vastgeketend mam?) ,zodat hij niet in een rare draai kan komen of ik er boven op ga liggen. Hij past precies in dat tassie van Madelief !Die andere lieve meid van ons heeft samen met haar vriendje het hele huis versierd en het eerste wat we doen is feesten met taart!En dan op naar  de vijver bij de universiteit om te genieten met ons hele gezin en mijn moeder en zus, van onze Sterren die dansen op het ijs!!Wat zeg je ?Wat doe jij 30 uur na je borst amputatie... ,..op het ijs ?Er komt nog een terug slag?Ja zal zeker wel ,als je door kanker je borst verliest!

Mijn nichtje van 6 tekent
me met traantjes en stekeltjeshaar
en tasje(drain)en slingers !

Maar laat me nú even genieten dat ik gezond weer thuis ben! En rusten doen we vanaf morgen!
Mijn dappere man ,heeft zelfstandig een nieuwe beha voor me gekocht!
Da's wel heel stoer!
Thuis staat een groot  kado klaar .
Omdat ik steeds een vergelijking naar zwangerschap trek,heeft mijn zus met haar gezin een
'Herstel'mand gemaakt. Iedere dag mag ik 9 dagen lang een kadootje uitpakken!
Hoe origineel en lief is dat!Elke dag een kadootje ,zoals ook zonder,
elke dag een geschenk is!



En dan is het vandaag .
Met de pijn medicatie op schema  is het goed onder controle te houden.
Ik besluit mijn voornemen waar te maken ,verstandig ezeltje als ik ben ,nu écht volledig rust te houden!

Lieve Maddy maakt me voor lunch een broodje Puur ,zoals dat op haar school genoemd wordt,en het smaakt me zalig. Zo liefdevol gemaakt natuurlijk!De afgelopen dagen en vandaag ook weer heerlijk gegeten van 'catering' van vriendinnen,super!De lieve klasgenootjes van Madelief hebben ,toen zij eergisteren niet op school was omdat ze bij mij wilde zijn ,ook een prachtige oppepper gemaakt en we zijn er allemaal vrolijk van geworden!


Dan het moment supréme: Onze allergezelligste thuis verpleegster komt als zonnetje in huis binnen om maar eens naar de wond te komen kijken!
Gelukkig heeft ze weer een spannend verhaal waar we erg om kunnen lachen en zo
 duiken we stoer de badkamer in . Ik ga toch echt zelf even die prachtige pleister verwijderen ,met hulp van haar om alle zwaluw staartjes te laten zitten ,zodat we niet meteen  die ritssluiting, rrrrttttttzzzzzzzzzzzzz,open trekken!Zeer zorgvuldig heeft mijn chirurg inderdaad ,de 'zipper 'van 18 dagen geleden doorgetrokken naar voor,waar ik nu dus plat ben!Een scar die van net op mijn rug tot aan mijn borstbeen loopt van laten we zeggen bijna 30 centimeter. Ik ga even liggen ,van spanning. Nee ik barst niet in tranen uit . Het is opeens of je weer 11 bent , aan één kant dan .
Lief klein meissie(6),grote vriendin van onze meiden en dochter van een van onze liefste vrienden vroeg ook afgelopen weekend:
 "maar wanneer groeit ie dan weer aan???"
Ja ,NIET dus!
Opzouten met die kanker!Als we nu alles maar getackeld hebben ,ben ik gelukkig zo !
Niet echt zó ,natuurlijk...maar als dit het is om in leven te blijven dan is het zo!
En inderdaad ,als je met kanker vloekt dan zeg je iets verschrikkelijks...want dit is dus kanker!
Gewoon vechten en vechten en vechten en..............borst kwijt!

En er zijn  veel ergere voorbeelden ,doe mij een lol , check en doe iets voor

 'Stichting Gijsje Eigenwijsje'!
Want als deze ziekte toch aan je kinderen komt ....!
En ja ik heb natuurlijk ook ouders en voor hen voelt het zó!
Maar sorry pap en mam ,toch ben ik blij dat ík het dan maar heb en niet een van jullie kleinkinderen.Papa kwam vandaag op de thee
vol vertrouwen : álles komt goed!Zo is dat papa!





Nee ,hiermee bagatelliseer ik niet dat wat hier gebeurt  en nuestra casa!

En één ding weet ik wel: Kanker komt nooit gelegen,komt ook niet langs trouwens ,vraagt niks, dringt zich aan je op en je komt er heel moeilijk weer van af! Maar we blijven vechten!
Ja ,uitroeien moeten we het!

Het is pijnlijk, raar en nog steeds onwerkelijk, maar een feit : die borst ben ik kwijt,
 maar als het goed is die kanker ook!En dat geeft een heel vreemd goed, maar dubbel gevoel!

Ik voel me onrustig,rustig.Rustig omdat die kwaadaardige cellen weggehaald zijn ,
helaas  , compleet met hele mooie ja beschermde habitatie!En deze behuizing was gekraakt,
was  niet van hen ,maar was  van mij!
Voel  me ónrustig ,there's something missing!
Driekwart van mijn leven hoorde ze erbij,
ik mis haar ,was trots op haar ,hield van haar,zij was een deel van mij!

Laat mij ff lekker blij zijn
of lekker janken
én weer blij zijn!!