Ja belachelijke nieuws. Ik blijf het ongelooflijk vinden .
En toch, het is waar !En er zijn er bij die zó goed verwoorden hoe je je voelt en waar je in verzeild bent.
"Als een gansje op een ganzenbord,denk je dat je er bijna bent ...
val je in de put kun je terug naar start!"
Precies!
"Een gewoon leven leiden(met korte ei!) is wat je wilt.....door jou blog realiseer ik me hoe
'ongewoon' het eigenlijk is "
Neem het leven niet voor lief ,maar héb het lief ,zou ik daarop willen zeggen!
Prettig dat de artsen ook verwonderd maar niet verslagen reageren. Het komt vaker voor ,
niet zo vaak ,maar het blijft een onvoorspelbare ziekte dat blijkt wel weer.
Verslagen ben óók ik niet. Wel moe gestreden,maar ik zal weer te paard moeten en
doorgaan met bestrijden van deze bad guys. Mr Chemo zou zo ook nog maar een laatste keer
mee mogen helpen ,voor of na de bestraling....we doen er alles aan!
Die laatste chemo wel ondergaan was waarschijnlijk ook niet afdoende geweest,buiten het feit
wat het met mij had gedaan !De chemo voor niks geweest?Nee dat zeker niet!
Mr Chemo kwam door heel mijn lijf .En hoewel bij bot ,lever long onderzoek alles schoon bleek,
heeft het ,mochten er elders nog cellen zitten ,die ook zeker aangepakt!
Hoe blij was ik als puber met de groei van mijn borsten...spannend en prachtig vond ik ze.
Hoe afschuwelijk dat er gewoon nu een aangevallen is, we gevochten hebben ,maar verloren en nu moet verdwijnen. Maar als je iets in je lijf hebt wat letterlijk je leven bedreigd ,dan wil je dat toch kwijt!
Als dit de enige manier is ,than so be it!Ik overweeg serieus de ander dan ook maar te laten verwijderen ..hoewel deze gezond is.Zo uit evenwicht ,lijkt me ,één kant wel,andere niet!
Dat kan toch niet tegelijk in deze operatie dus ik denk daar over na .
Minder vrouwelijk ...zonder borsten ?Ik ben ik .Ik kan me echter voorstellen dat ik me zo ga voelen.
Maar er is nog genoeg IK over . Ik ben niet mijn borsten ,mijn borsten zijn deel van mij.
Ik kan met één minder nog steeds alles!(Zelfs zonder!)
Dansen, lachen , zingen , praten . Kijken ,horen,voelen,ruiken.Lezen ,kietelen,bowlen,fietsen,zwemmen,midgetgolfen .
Stofzuigen ,zooi ruimen , koken,eten, 'Wii-en'......GENIETEN!
Besef dat ik met mijn linker arm rekening moet houden straks....maar ik ben RECHTS handig,
da's dan weer mooi! Ennnn ik mag dinsdag Madelief haar tasje lenen om die twee stukken
' halve tuinslang met harmonica' (drains)in te stoppen .Ze is er nu al trots op ,dat ik háár tas leen!
Anders moet je ze aan je kleding bevestigen,ook zo iets(?)!
Makkelijk praten he ...pfoe ,word letterlijk misselijk als ik nadenk over hoe ik er volgende week
aan toe ben ,zonder okselklieren en borst,met 2 drains. Duizenden vrouwen gingen me voor.
Het is allemaal te doen ,ik heb ook geen keus .Tenminste als je echt wilt doorgaan met leven,
dan heb je geen keus!Dus na al die anderen ,ben ik aan de beurt. En het is te doen,dat blijkt ,
alles om te overleven!Nog meer geduld en rust ,zodat we er in de zomer bij de barbeque,
hard om kunnen lachen!!Met mijn haar al bijna in een staart ,I hope!
Heel fijn gesprek ook met onze lieve zorgzame thuiszorg vriendin,die me gerust stelt en weer
komt assisteren !Niemand kan zich voorstellen wat je doormaakt als het om kanker gaat
als je het niet zelf ondergaan hebt kwam ter sprake. Dat is zo. Ook al heb je het van zo dichtbij meegemaakt...het ondergaan,zelf kanker moeten bestrijden, is anders. En dat geldt voor veel ziektes.Uiteraard zijn er vergelijkbare situaties waaraan mensen ,goed bedoeld relateren,maar iedereen reageert ook anders.Geen mens is gelijk,gelukkig maar dan werd het een saaie boel.
Dat 'jezelf kunnen voorstellen' geldt overigens voor veel situaties,
van je eigen bedrijf runnen, emigreren tot kinderen krijgen en opvoeden,noem maar op!
 |
| nog steeds halfvol! |
Er blijft nog genoeg over van mij ,om op te mopperen,
mee te lachen en mee te huilen,
over te zeuren en mee te proosten!!!
Mijn haar groeit goed!Ik had al aardig wat zilvergrijs accenten in mijn dunne bruine haardos,
voor ik ziek werd.Te weinig om te overheersen,maar teveel om zo te laten schitteren(?),mijn mening.
Dus verfde het hele boeltje in mijn eigen couleur naturelle!Zowel Maddy als Guy vinden zowel
de verandering aan mij qua borst verdwijning als haar verandering allemaal niet zo spannend,
als ik maar beter word!En hoewel het Madelief's woorden zijn, "het is voor je gezondheid",vertelde ze gisteren dat die borst inderdaad niet zo boeide ,maar ze toch hoopte dat ze geen grijze moeder kreeg.Ik kon vast starten met 'onze shampoo voor bruin haar 'te gebruiken !!
Mama weer gewoon met 'mooi bruin golvend haar graag' ,aldus onze kleine meid!
We hadden een heel gesprek over dat ik veranderde,maar toch ook weer niet. Zij vond zelf dat we allemaal veranderd waren sinds begin dit schooljaar .En dat klopt!Ik besefte ineens heel hard dat ik toch niet dezelfde ik op foto's terug zal zien als van alle afgelopen jaren. En was ook plots verdrietig ,vooral om mijn haar(?)!Alsof dat zo goddelijk was.Begrijp ook heel goed dat het voor jonge kinderen zeker,ahum blijkbaar voor mezelf ook, om na de kanker er (op die ene kleinigheid cup c na dan ) weer uit te zien als IK!Dat zal niet zo zijn!Bij mij verandert het
je buitenkant en binnenkant zijn Madelief en ik het over eens .Bij hen alleen de binnenkant!
Wat een vorming en rijping bij ons allen. Voor die kids veel te vroeg...dat wil je toch niet dat je kinderen zó ,door zoveel 'schade' wijs worden!Het vormt ze wel tot mensen die het leven niet voor lief nemen. En wij hopen ze nu te begeleiden zodat ze uiteindelijk dit in hun voordeel mee kunnen dragen om verder te groeien ,tot sterkere zieltjes!
Kreeg deze van Maddy:
Natuurlijk voel ik me ellendig ,maar wens daar niet de hele dag mee bezig te zijn of door anderen aan herinnerd te worden! Het leven door laten gaan ,zo gewoon mogelijk dat houdt je op de been.
Mij en mijn gezin in ieder geval ,voor anderen kan ik niet spreken,maar ik kan en mag me daar ook
nu niet druk om maken.Dat weet ik. Dat valt me zwaar,ben nogal een 'pleaser',maar dat moet
maar eens over zijn. Ik ben aan het vechten voor mijn leven en ben enorm dankbaar en blij
met iedereen langs de zijlijn ,maar ik moet echt meer aan mezelf en mijn gezin denken.Zucht!
Ik moet,moet,moet....... !Eerst nog een weekend met familie en vrienden love and laughter,
dan zou ik het liefst maandag overslaan,of nog iets héél leuks gaan doen,maar is een gewone school/werkdag,door naar dinsdag ...slapen,slapen ,slapen ,woensdag naar huis en genezen!
Quote :
"Als je gezond bent 'moet' je heel veel ! En als je ziek bent maar één ding!"
En dat ga ik zeker doen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten