De dagen zijn prachtig
De nachten gaan goed
Het is bij het ontwaken
Het besef wie ik ben
En wat ik moet .
Het is weekend en deze keer kan iedereen genieten van sneeuw en ijspret!Hoewel ik zelf een echt zomer mens ben ,vind ik het weer zoals het nu is wel prachtig!De wereld lijkt bedekt door de wolken waar we zomers liggend op het gras naar turen ,om figuren in te ontdekken,lijkt het wel. Lopend door die sneeuw voelt het ook of je op wolken loopt en het geluid is zo mooi!De dwarrelende vlokken waaronder ik gisteren bedolven werd gaven me vreemd genoeg een warm gevoel.
Onschuldig ,zacht kleurde de wereld en ik wit!Nu met een heldere hemel waarin de zon de sneeuw beschijnt ,lijkt de wereld zoveel stiller .En bezaaid met duizenden diamanten!Wat een rust en pracht!
Sneeuwpoppen maken ,sleetje rijden ,wandelingen maken ,zo genieten !
Onschuldig ,zacht kleurde de wereld en ik wit!Nu met een heldere hemel waarin de zon de sneeuw beschijnt ,lijkt de wereld zoveel stiller .En bezaaid met duizenden diamanten!Wat een rust en pracht!
Sneeuwpoppen maken ,sleetje rijden ,wandelingen maken ,zo genieten !
Zelfs het ijs op plassen ,meren en vijvers is dik genoeg voor veel schaats plezier!
Ik lag vannacht in mijn bed heerlijk ,bij min17 buiten..en besef me wat ik allemaal teweeg breng .Of liever gezegd niet ik maar de ziekte die zovelen levens op zijn kop zet al vanaf 25 augustus.Ik vergeleek het in mijn eerdere schrijven met zwangerschap.Niet omdat ik dat als iets negatiefs ervaar !
Maar in 9 maanden verandert er ,door dat je het mooiste geschenk te wereld in je draagt ,zoveel in je lijf,met als resultaat dat je na 9 maanden een nieuw leven mag schenken!
En nu ,ik vecht voor mijn leven ,hadden we aan het begin van dit project kankerbestrijding/genezing
ook ongeveer berekend dat we na 9 maanden zo goed als zeker ,mijn nieuw / herwonnen leven verder konden leven.Even dachten we het project al éérder te kunnen afsluiten ,
toen leek dat we al zo ver op de goede weg waren,maar het is nog een zure appel/bittere pil to swallow!
'Don't believe everything you see' is the lesson learned!
Toch kom ik nu terug op de 9 maanden vanaf zég september.
Mei zou toch wel eens heel dichtbij het oppakken van mijn gezonde leven kunnen zijn !
toen leek dat we al zo ver op de goede weg waren,maar het is nog een zure appel/bittere pil to swallow!
'Don't believe everything you see' is the lesson learned!
Toch kom ik nu terug op de 9 maanden vanaf zég september.
Mei zou toch wel eens heel dichtbij het oppakken van mijn gezonde leven kunnen zijn !
.jpg) |
| Look at my hair! |
Een witte wereld ...
De veranderde wereld ..?Daaronder is hij nog hetzelfde !Ook mijn wereld maar niet alleen die van mij ..
Iedereen reageert anders .Ik heb mezelf ,en wellicht ook anderen ,verrast door niet in de put te gaan zitten , ben namelijk van aard helemaal niet zo optimistisch ingesteld.
Óf komen deze van nature aangeboren zaken pas goed naar boven in noodsituaties?
Bij het vallen van de bladeren, intreden van de kou was ik zelfs qua stemming jaren lang zeer somber gestemd ,lichtelijk depressief(niet in de zin van 'antidepressiva tic-tac's'maar echt vrolijk was ik dan meestal niet)Maar richting lente,zonnestralen ,licht en warmte bloeide ik weer op. Toch was ik vaak eerder geneigd ,als het mezelf betrof, te blijven hangen in hoe ellendig dingen kunnen zijn ,dan de positiviteit eruit te halen. Terwijl ik voor anderen er juist altijd graag wil zijn en de zonnige kanten dan enorm probeer te belichten van de miserie waar ze zichzelf in bevinden. Die rol bevalt me prima. Nu ik zelf in een redelijk miserabele situatie zit weiger ik hierin te blijven hangen.Sterker nog ik geloof dat ik op dit
moment, een van de meest positief ingestelde personen ben in mijn omgeving!
Het houd mij op de been!En allen die mij lief zijn!
Het is vreselijk lijkt me langs de zij lijn te staan .Mijn familie en vrienden voelen zich extreem machteloos,dat begrijp ik.Fantastisch dat er zoveel begrip is voor het feit dat ik dus niet de persoon ben die opeens Meggy de kankerpatiënt is ,maar 'gewoon' Meggy die kanker gaat overwinnen!Dus weg die zakdoeken ,tranen,en boosheid!Dáár word ik niet beter van. En voor je het weet beland je van het ene kanker gesprek in het andere !Alsjeblieft!De wereld is veranderd ,voor niet alleen ons gezin. Ook mijn ouders ,mijn zus en haar gezin, en een heleboel vrienden maken dit ineens van heel dichtbij mee. Ook zijn er ,hoor ik nu veel mensen met verhalen over anderen die iets soortgelijks hebben ervaren.
('hoor ik nu'omdat ik mezelf iets meer toe sta ernaar te luisteren) De een vertelt me hoe het uiteindelijk echt allemaal mee is gevallen .De ander vertelt me dat je afschuwelijke weken tegemoet gaat ,maar daarna komt het goed, natuurlijk!Diegene die zeggen ach het valt wel mee, vinden me misschien straks een watje als ik in zak en as zit na de operatie...en degene die zeiden dat het een hel is waar je door heen moet ,vinden me misschien een bikkel als ik uit ervaring mag zeggen ,ach het viel me alles mee!
Lekker belangrijk....ik moet hieraan geloven!En ik weet niet hoe mijn lichaam straks weer reageert en
psychisch???Ik heb veel pijn ,fysiek vooral ,net alsof die borst eraf wil(?)!Of zeg ik iets geks?!
Ja ik zou liegen als ik als vrouw zeg dat ik het niet erg vind ,maar de weg naar genezing betekent deze stap nemen !Ieder pad is anders en het mijne heeft even een enorm nare wending genomen!
Ik wil niet dat mensen me zien als slachtoffer ,dat ben je pas als je daar aan toegeeft.
Iedereen reageert anders .Ik heb mezelf ,en wellicht ook anderen ,verrast door niet in de put te gaan zitten , ben namelijk van aard helemaal niet zo optimistisch ingesteld.
Óf komen deze van nature aangeboren zaken pas goed naar boven in noodsituaties?
Bij het vallen van de bladeren, intreden van de kou was ik zelfs qua stemming jaren lang zeer somber gestemd ,lichtelijk depressief(niet in de zin van 'antidepressiva tic-tac's'maar echt vrolijk was ik dan meestal niet)Maar richting lente,zonnestralen ,licht en warmte bloeide ik weer op. Toch was ik vaak eerder geneigd ,als het mezelf betrof, te blijven hangen in hoe ellendig dingen kunnen zijn ,dan de positiviteit eruit te halen. Terwijl ik voor anderen er juist altijd graag wil zijn en de zonnige kanten dan enorm probeer te belichten van de miserie waar ze zichzelf in bevinden. Die rol bevalt me prima. Nu ik zelf in een redelijk miserabele situatie zit weiger ik hierin te blijven hangen.Sterker nog ik geloof dat ik op dit
moment, een van de meest positief ingestelde personen ben in mijn omgeving!
Het houd mij op de been!En allen die mij lief zijn!
Het is vreselijk lijkt me langs de zij lijn te staan .Mijn familie en vrienden voelen zich extreem machteloos,dat begrijp ik.Fantastisch dat er zoveel begrip is voor het feit dat ik dus niet de persoon ben die opeens Meggy de kankerpatiënt is ,maar 'gewoon' Meggy die kanker gaat overwinnen!Dus weg die zakdoeken ,tranen,en boosheid!Dáár word ik niet beter van. En voor je het weet beland je van het ene kanker gesprek in het andere !Alsjeblieft!De wereld is veranderd ,voor niet alleen ons gezin. Ook mijn ouders ,mijn zus en haar gezin, en een heleboel vrienden maken dit ineens van heel dichtbij mee. Ook zijn er ,hoor ik nu veel mensen met verhalen over anderen die iets soortgelijks hebben ervaren.
('hoor ik nu'omdat ik mezelf iets meer toe sta ernaar te luisteren) De een vertelt me hoe het uiteindelijk echt allemaal mee is gevallen .De ander vertelt me dat je afschuwelijke weken tegemoet gaat ,maar daarna komt het goed, natuurlijk!Diegene die zeggen ach het valt wel mee, vinden me misschien straks een watje als ik in zak en as zit na de operatie...en degene die zeiden dat het een hel is waar je door heen moet ,vinden me misschien een bikkel als ik uit ervaring mag zeggen ,ach het viel me alles mee!
Lekker belangrijk....ik moet hieraan geloven!En ik weet niet hoe mijn lichaam straks weer reageert en
psychisch???Ik heb veel pijn ,fysiek vooral ,net alsof die borst eraf wil(?)!Of zeg ik iets geks?!
Ja ik zou liegen als ik als vrouw zeg dat ik het niet erg vind ,maar de weg naar genezing betekent deze stap nemen !Ieder pad is anders en het mijne heeft even een enorm nare wending genomen!
 |
| * "Ergens is de weg voor jou, gedroomd gemaakt geworden." |
Een veranderde witte wereld waar onder al dat wit toch veel gebeurt ,dingen blijven hetzelfde ,maar veranderen ook. Onder de koude sneeuw zitten ook bollen en planten ,een sering blijft een sering, een rododendron een rododendron,maar als de tijd verstrijkt,even geduld, komen ze weer tot bloei ,
een veranderend stadium in zíjn !
Ik blijf ik !
Ook al voel ik me nu ondergesneeuwd door deze ongelooflijke ziekte ....
maar als de sneeuw gesmolten is ,ben ik nog ik,
gegroeid en weer in de' bloei van mijn leven' !
(wat een mooie gezegde blijft dat toch!)
Kaarten van vlinders en bloemenpracht vol bemoedigende woorden blijven binnen stromen .
En al is het buiten wit en vriest het 17 graden,
binnen kleuren, geuren en verwarmen de kaarten, tulpen ,hyacinten en hortensias ons huis en hart!!
En al is het buiten wit en vriest het 17 graden,
binnen kleuren, geuren en verwarmen de kaarten, tulpen ,hyacinten en hortensias ons huis en hart!!
* "Bevroren tranen vallen stuk op steen,
Ontdooide emoties vullen de kieren van het leven."
 |
| Katja Gebbink |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten