Zal ik daar dan maar eens mee beginnen?Ik kom het veel tegen op het moment,of ik let er meer op,
dat kan ook. Ik vind zelf dat ik veel klaag de afgelopen week.Mooi is dat ,als het wat beter met je gaat na zo'n ziekte proces ,ga je weer meer zeuren over triviale dingen . Omdat ik nu weer zoveel mogelijk zelfstandig het huishouden draai,behalve de zwaardere taken die te belastend zijn voor mijn arm,
lekker voor kids en husby zorg en er dus ook meer op uit ga merk ik hoe belemmerd ik ben in diverse dingen .Ten eerste uiteraard mijn conditie, die gaat stukje bij beetje vooruit!Dus ik ben weer mobiel.
Niet alleen wandelend maar ook per auto en fiets!Ja dat is me wat .Maar alles nog voorzichtig nog geen 'lange afstanden' en dat is waar ik merk dat ik al weer ontevreden ben terwijl het al weer een stap verder is.
 |
| op de barricade voor mezelf! |
minimaal 2 maten gekrompen ,heel bizar(?)! Ik voel me niet gelukkig in mijn vel door mijn overgewicht.Kan me niet leuk kleden in wat ik graag aan zou willen.Ik kan in mijn algemeen dagelijks leven een heleboel dingen NIET omdat ik rekening moet houden met mijn litteken/arm die nog in een genezingsproces zitten.IK nog aan het herstellen ben.Niks gek na 4 weken maar toch zwaar confronterend!Het slapen gaat ook dramatisch slecht. Lig veel wakker, ook vanwege 'opvliegers' maar ook vanwege ...ja dat weet ik eigenlijk niet . Ik slaap niet en ga dan maar bedenken wat ik allemaal nog wil doen , of opschrijven waar ik over wil schrijven , beetje wordfeud' ,beetje 'draw something'.Een boek pakt me op het moment niet, beneden een film kijken wil ik zeker niet want dan ben ik zeker wakker en boven kijken gaat ook niet want mijn man heeft ook zijn nachtrust nodig!
Dan was er deze week nog het nachtelijk gespook ,terwijl ik lag te fantaseren over hoe en wanneer we nogmaals naar Disney zouden kunnen,Maddy haar bed uit dreef vanwege een lekkage!Dag Disney vakantie dacht ik in tranen, 's nachts lijkt alles ook 100x erger,en voelde me behoorlijk zielig!
En ik weet dat ik niet zielig ben !Maar het voelt soms wel zo. Ik kan natuurlijk ook blijven relativeren :
Die kiloos zijn niet zo belangrijk;Je kunt ook kijken naar wat je wel aan kan trekken;Ik kan er zelfstandig tenminste al weer erop uit; Mijn arm en wond gaan qua genezing goed omdat ik mezelf in acht houd om geen oedeem te krijgen.
Slapen gaat nog niet zoals ik wil, in een keer gewoon van 11uur tot 6 doorslapen,maar het gaat al veel beter dan het was.
Laten we het nog leuker maken: Je hebt een dak boven je hoofd dat kán lekken!
ÉN joh 30 jaar geleden was je aan deze tumor misschien wel overleden!
Maar dat is ,weet ik wel, belachelijk. Ik /wij zitten hier en nu met deze ziekte.En het lijkt wel of je het om je heen steeds vaker hoort,jonge (ja ik zie mezelf in deze als piepjong) mensen die kanker moeten gaan bestrijden. Maar ik heb niet zoveel aan die verhalen...IK heb mijn verhaal.Ik vind dat wel heel moeilijk want ben normaal gesproken erg begaan met problemen van mensen uit mijn omgeving. Familie, vrienden ,maar ook voor kennissen ben ik graag een luisterend oor,of bied waar mogelijk een helpende hand.Mijn werk bracht dit ook met zich mee. Jarenlang in de detailhandel, veel mensen praten graag over zichzelf,
zo ook in de branche waar ik in werkte en dat is ook juist wat ik zo interessant en gezellig vond. Of het om goede of slechte tijden ging, luisteren naar mensen en ze met een goed gevoel de deur uit laten gaan.
Ook als mensen niets kochten,maakt niet uit , klanten binding kan op veel manieren en zeker in de afgelopen jaren was juist het persoonlijk klant contact weer zo belangrijk.Mensen kunnen minder geld uitgeven ,dus naast de prijs kwaliteitverhouding moet de gunningsfactor daar zijn ,anders kan je het vergeten als detaillist!
Ook dat mis ik mijn werk en het is extra zuur als je in de winkel komt waar je werkte ,waar nu een soortgelijk kleding segment verkocht wordt,ze daar mensen zoeken ,je in gesprek raakt en de dame die het daar nu draait je vraagt alsjeblieft te solliciteren!Wat ik dus gewoon op het moment niet kan!
Niet mag,niet kan:want ik heb 2 banen!Namelijk kanker bestrijden en het verwerken van het feit dat ik kanker heb !!En die komt eigenlijk nu het laatste traject bijna daar is pas echt goed binnen!
Ook ironisch,want naar mate de bestraling dichterbij komt ,het eind van de bestrijding in zicht is,
is de aandacht over hoe het met me gaat van velen anders .Niet bewust waarschijnlijk en begrijp me niet verkeerd aan liefde ,warmte ,begrip en aandacht geen gebrek.Maar veelal van een ander soort. Bemoedigende : 'je bent er bijna ' en 'alleen nog bestraling ' of 'ach iedere dag een tabletje' ,zijn goed bedoeld!Maar komen soms,ligt ook vast wel aan mij ,enigszins bagatelliserend over!
Ik ging zeuren he,dus ik ga het nu even heel negatief verwoorden:
NEE,ik ben er niet bijna ,kanker is een vervelende levenslange ziekte en naast de jaarlijkse controles
moet ik 7 jaar lang een tablet slikken.Wel even wat anders dan dat je de anti-conceptie pil slikt!
Een pil die je hele lichaam op zijn kop zet ,waardoor er dingen gebeuren waarop je geen invloed hebt en maar mee om moet leren gaan puur om te overleven!!
NEE, niet alleen nog bestraling ,het is geen zonnebankje dat je pakt voor een leuk kleurtje.
Dit zijn stralen die je cellen kapot maken ,ook weer de gezonde .En die moeten maar weer zien te herstellen. De bestraling komt op en rondom het borstbeen,waarachter ,hart,long en slokdarm liggen.En ruim 4 weken iedere dag naar het Verbeeten Instituut,geconfronteerd met kanker bestrijden is ook geen prettig vooruitzicht!Bedenk zelf maar of het 'alleen maar bestraling' is !!
Okee ik moet nu ophouden ,want het cynisme druipt er van af :
JA, ik ben er wel bijna ,dat klopt.Ik heb vreselijke dingen achter de rug ,met maar 1 doel:Gezondheid!
Door die behandelingen ,chemo,operatie, bestraling en hormoon therapie ,heb ik straks net zoveel kans op recidief van kanker als willekeurig iedere ander die (haleluja)nog nooit kanker heeft gehad!
JA,die bestraling is heftig,maar de ongemakken zijn van korte duur(ongeveer 4 weken),wat is dat op alles wat ik al doorstaan heb !En noodzakelijk voor genezing en preventie!Anders hadden we net zo goed alle eerdere stappen ook niet hoeven zetten!Iedere dag bezig zijn met het onder ogen zien dat je kanker patiënt bent of bijna voormalig kanker patiënt ,is geen pretje maar wel een feit waar ik mee om moet leren gaan.
Ja ik schrijf leren en bedoel ook leren.Na zes maanden dringt pas echt door in welke molen ik zit !En hoe ik me staande heb gehouden ...ik sta er zelf verbaasd van!
Gisteren pakte ik mijn 'Patiënten Informatie Dossier' omdat ik dacht dat ik daar mijn fysio afspraken kaartje gestopt had(dat is een map die ik kreeg 25 augustus waarin alle fasen van behandeling bij diagnose borstkanker uitgebreid besproken worden ,met tips en de hele riedel) ,en opeens werd het me teveel.Ik heb er eigenlijk nooit in gekeken,hooguit doorgebladerd en alles in het kader van :
nvt,nvt,nvt,op mij (!)gelaten voor wat het was.
Om nu te moeten concluderen: ik heb het boek 'Patiënt Informatie Dossier' bijna uit!De niet goed geïnformeerde patiënt is er door heen.
Alles maar dan ook álles :de chemo, de MRI's,de schildwachtklier procedure.Vervolgens toch nog de okselklierdissectie en borstamputatie, compleet met heel drain gedoe verhaal !Dan nu begonnen met hormoontherapie en over 2 weken starten met de radiotherapie!
Wat een slecht boek!
En wat een vreselijke baan!
Jeremiëren,klagen,zeuren...zucht,kan ook zo heerlijk opluchten.Maar ik ben blij dat ik zo positief ben gebleven!Klagen is praten over hoe je iets niet wilt,of iets dat niet kan !
Positiveren is proberen te kijken naar wat je wel wilt en wat je wel kunt!Dat valt niet altijd mee!
 |
| Will Bowen schreef er een boek over: "A complaint free world" |
Terwijl er nog steeds zoveel meer is, zoveel belangrijke dingen om je op te richten en kracht uit te halen
dan het bezig zijn met wat je niet wilt(ziek zijn).
Focus op wat je wel wilt(=beter worden!),genieten van dingen en mensen die het waard zijn en je een prettig gevoel geven !Omring je met positiviteit en je bent de helft van je ziekte kwijt!Natuurlijk ben ik niet 24/7 positief,net als dat je niet 24/7 verdrietig kan zijn,maar je bewuster zijn van je denken helpt!
Is mijn ervaring.
Dát houd mij staande!
Natuurlijk zeuren/klagen hoort erbij, over werk,collega's, pijntjes,de buren,familie, verkeerssituaties,het weer!Hele vriendschappen zijn gebaseerd op samen zeuren.*En we klagen het liefst tegen onze partner ,op de voet gevolgd door onze beste vrienden.Als het je lukt minder te klagen ,creeer je ruimte in je hoofd.Omdat je de gedachten niet uitspreekt is er geen afzet en gaat de klachtenfabriek dicht.Door je woorden te veranderen,verander je je denkwijze!*
Maar het is en blijft een heerlijk sociaal smeermiddel!Het lucht op !
Het verbind mensen ,dus natuurlijk jeremieer maar raak!
Maar realiseer je af en toe het is bijzaak,geen hoofdzaak!
*...*uit onderzoek van Robin Kowalski, Amerikaans sociaal psycholoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten