Pijnlijk als je hoort dat zij en enkele anderen gevraagd zijn omdat andere kids het nog zwaarder hebben dan zij. Ouders die overleden zijn of einde zomer niet halen!Wat een geluk heb ik en wat een enge ziekte is het.
Scan...niets meer aan te doen. Man is aangevallen en overspoeld door kanker.
Een sluipmoordenaar wat ik al vaker zei, dat is wat het is.Zo denk je fit en gezond te zijn en zo ben je ten dode opgeschreven. Madelief heeft aan de lotgenoten trip 3 mooie contacten overgehouden.Twee lieve meiden zonder moeder sinds december 2011.En een lieve vriendin van wie de moeder drie jaar geleden hetzelfde scenario volgde als ik in deze slechte film,maar ook verder mag leven.
Want nogmaals...het lijkt wel of mensen vergeten wat een strijd op leven en dood het is.Het brengt een nuance aan in vriendschappen.Mensen die uiteindelijk echt meer met hen eigen ding bezig zijn en mensen die daadwerkelijk ook na die 9 maanden kanker bestrijding beseffen en er voor je zijn dat je er nog lang niet bent!
Zoals in het ontdekte model van Kubler Ross een verwerking van een rouwproces , ben ik nu na de overlevingsfase bezig met het rouwproces.Ik beleef het als in het syndroom van Capgras....een vreemdeling heeft zich binnen gedrongen in een vertrouwd beeld.Mijn lijf!Een kankercel doet niet veel meer dan zich in eerste instantie aanpassen aan zijn omgeving als een soort van spion,om vervolgens allen om hem heen te besmetten en vernietigen.
Dus iets dat ik als vertrouwd ervaren heb, heeft mij bedrogen.Cellen in mijn lichaam waren daadwerkelijk overgenomen door bedriegers.Het was niet eens een waanidee!Een deel van mijn lijf was inderdaad geïnfiltreerd door cellen die wel deden alsof,maar niet de juiste bedoelingen hadden!
Nee juist het tegen deel, er zijn om te vernietigen!
Terug naar Kubler Ross:!
1: Ontkenning!NEE dat heb ik niet gehad.Ik besefte terdege wat er aan de hand was en wilde AKTIE!
2: Protest,een ander de schuld geven.Nee dat heb ik niet zo ervaren.
Wat er is is mij overkomen!Geen protest,maar acceptatie en strijdvaardigheid!
3: Onderhandelen en vechten!Dat is het geweest voor mij, een tegenaanval
organiseren en vechten!Vechten op leven en dood!
4: Depressie..iets dat mij vertrouwt voorkomt.Geneigd tot depressie als
dingen niet gaan zoals ik wens.Ondanks al mijn moeite.Als het weer
somberder wordt en de dagen donkerder!Ik maakte een ombuiging.
Positiviteit dat was het sleutelwoord in mijn overlevingsmodus!
Het staat voor de verwerking van alles wat me overkomen is en
waar ik niet de controle had daar een wending aan te geven.Vertrouwen
moest op mijn eigen lijf.
Dat is een ding dat ik zeker weet, over kanker!
Je kunt vechten wat je wilt,maar soms is de kanker sterker en redt je het NIET!
5: Aanvaarding.Dit is mij overkomen!En ik mag verder!Met de handicap
en de onvolmaaktheid mag ik verder leven.En genieten!
Zucht! Waar ben ik?Nou laat ik zeggen in fase 5!Het aanvaarden dat ik dit heb overwonnen. Maar voor mij is echt alles in zo in een roes gebeurt, dat ik echt diep moet graven om bijvoorbeeld dagen van de chemoos en de operaties terug te halen!
Maddy vertelde me laatst dat zij en Madelief erbij waren met hun papa,mijn man toen ik bijkwam van de amputatie.Guy weet me zelfs te vertellen dat de chirurg zelfs tranen in zijn ogen had omdat hij er net op dat moment ook bij was,ontroerd vanwege het feit dat we als gezin compleet waren,maar ik wist het niet meer. Het is dat ze een foto hadden van mij,met slangetje in mijn neus en groen van ellende, dat ik het wel moest geloven!!Ik zal het allen besparen , het is geen fijn plaatje,noch ervaring.Wakker worden met een litteken waar eens je borst was en een arm die niet kan wat voorheen wel kon.
Ik werd moe en raakte verstrikt in dezelfde ellende als voorheen .Terwijl ik nog niets verwerkt had, weer door,na de overlevingstrein,naar t 'vertrouwde'snelheidslijntje dat aandacht voor anderen,klaar staan als het hen uitkomt, en altijd beschikbaar zijn voor andermans sores heet! Mijn zus en zwager boden me hun huis aan, aan de kust!Ik houd van de zee...en ben alleen gegaan!Echt een bijzondere aanbieding.IK alleen
weg van mijn man,since 20 years ,en mijn kids respectievelijk 16 en 10 jaar!
Maar ik voelde me niet eenzaam,noch verantwoordelijk.Twee uur rijden , weg van mijn gezin,mijn thuis.Drie dagen alleen .Ik ben in bikini in zee gaan zitten.Bikini aan was al een hele overwinning!Het waren blauwe lucht,zonovergoten dagen !De golven trokken aan me en gooiden me bijna om.Maar ik bleef zitten in de branding!Voelde het zout op mijn wond,proefde het op mijn lippen mijn tranen werden meegenomen door de zee!!Opgenomen in het grote verdriet/tevens het grote geluk!Het afscheid van wie ik ooit was.En het welkom aan wie ik nu mag zijn!
Je kunt zo gezond leven als wat,maar je kan niet ontkomen aan kanker!
Omdat het overlijdingsziekte no 1 is!
Heb Guy het boek gegeven: 'de keizer der ziekten'Hij is er door gefascineerd!Vanaf Cleopatra tot nu wordt het kankerproces beschreven.En alle experimenten zoals in de jaren '70 en'80!En wat is er zo anders aan het nu?Ook wij zijn proefkonijnen.
Mijn chemo gaf me een beeld op de MRI scan dat alles weg was!So not true.Na operatie bleken er nog teveel cellen de chemo overleefd te hebben dat tot amputatie wordt overgegaan!Weggevreten dus door die cellen.Die gecamoufleerd daar de boel ontregelen en je letterlijk doodziek maken!
Een jaar geleden wist ik nog van niets.Wij leefden ons leven,ik had een leuke baan, kids goed op school,man heeft voldoening in zijn werk,no worries!Tot dat je wereld op zijn kop staat.
En je weet wat zorgen zijn!Overleven!Geen kist en muziek uitzoeken , maar 'living each day as if it's a last'
Vechten, in bed liggen en alleen je telefoon nog vast kunnen houden en met je duim berichtjes de wereld in sturen...LIFELINE!Ik ben een please type of person...en een socialiser,maar dat moest ik loslaten.Net als zoveel verantwoordingen die mij in ons huis ten deel vallen,loslaten en komt wel goed. Daarom misschien wel die overtreffende trap om alleen weg te willen zijn!Geen rekening houden met wie dan ook(egoïstisch?).Je kunt heel veel voor mensen doen maar dicht bij de kern blijven als het er op aankomt.
Zonder schulgevoel of verantwooordelijkheids gevoel!Zonder heimwee.
Dat MAG!besefte ik!NU,met mijn 42 jaar,besef ik,dat het leven niet vanzelfsprekend is,maar dat je met veel geluk een eind komt.Je hebt het niet in de hand!
Zoals wij hier altijd zeggen: "probeer alles te geven wat er in zit,verdeel je energie en maak lol"!
Normaal had ik er niet eens over nagedacht dat ik éérst wil reizen,daarna zien we wel verder!
De struggle op leven en dood is voorbij.Ik blijf iedere 3 maanden onder controle.Komende week is dat de eerste keer.Madelief en Maddy die benieuwd zij met welke meiden ze in een team zijn ingedeeld,veel belangrijker!
Dat zal ook niet zo spannend veel worden,geen druk op Madeliefs schouder verwacht ik dit jaar,maar veel lol in een lachend team!En zo geldt dat ook voor mij.Ik ben lid van de club waar ik geen lid van wilde zijn,maar die me wel accepteerde.!Maar zit aan de 'goede'kant en ga lachend verder!Kans op recidief,is volgens mijn artsen hetzelfde als dat bijvoorbeeld de buurvrouw dit overkomt!Vertrouwen is wat je kwijt bent!En weer moet opbouwen,evenals je energie,vertrouwen en je niet dol laten maken om allerlei, goed bedoelde, vragen waarom je geen onderzoeken meer krijgt!
Het is een afspraak: Mensen met kanker ,chemo, operatie ,bestraling en hormoontherapie,daar mag je van uit gaan dat de hele boel geëlimineerd is,geen scans dus!
Prestatie,prestatie,prestatie!Dat is waar het vaak omdraait!Tuurlijk het beste uit jezelf halen is een teken voor de toekomst,maar niet ten koste van alles Dat had Madelief al snel door.Ze heeft gedaan wat ze zei: "Mama, jij gaat kanker overleven en IK ga 5 VWO halen!"
En het is ons gelukt!Alhoewel ik enorm respect heb voor haar,haar inzet en motivatie!IK??
Ik ben niet zo spannend en vaar mee op geluk in vele koersen!Ik ben de 'LUCKY ONE" who survived!
 |
| Cadzand |
Richt me niet naar binnen, maar proef,hoor ruik,tast,zie het leven zoals het is
Met weer wind door mijn 'baby'haar!Ik fietste van Cadzand naar Knokke en van Cadzand naar Groede.
En besefte : Dat doe ik toch maar weer!Na 9 maanden ellende. Aan het opbouwen,vertrouwen,verwerken,
zo lang als nodig.Ik was aan het over relativeren volgens mijn artsen...nou als een professor doctorandus dat zegt(?)mag je het wel serieus gaan nemen,toch?
Nu laat ik de tranen komen,
over mijn verlies dat mijn overleven is en mijn overwinning!
As Charles Darwin told us:
En geluk,heel veel GELUK!
"Als je niet klimt heb je geen uitzicht...!"
En het leven is niet altijd leuk,maar het gaat erom hoe je het BeLeeft!
The Climb -Miley Cyrus
"There's always gonna be another mountain,
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be an uphill battle
And sometimes I'm gonna have to lose
Ain't about how fast I get there ,
Ain't about what's waiting on the other side
I'ts the Climb ! "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten